Petar Kralj
(Zagreb, 4. april 1941, Beograd, 10. novembar 2011)
Bio je srpski pozorišni i filmski glumac. Rodio se 4. aprila 1941. godine u Zagrebu, kao sin jedinac oca Đorđa, profesora istorije u gimnaziji, poreklom sa Banije i majke Stanislave, devojački Kocan, profesorke geografije poljsko-ukrajinskog porekla. Početkom Drugog svetskog rata porodica se seli, prvo u Rumu, a potom u Sremsku Mitrovicu gde provodi detinjstvo.
Neka se autori ovog djela ne nađu uvrijeđenim niti prozvanim, jer nisi uzrok ovog kucanija, nego samo povod i okidač za nazivanje stvari pravim imenom. U okviru ove objave su korišteni dijelovi iz spomenutog rada koji je dostupan svima na internetu.Prateći mnogobrojne “naučne” radove stiče se dojam da je najvažniji, a i jedini razlog njihovog pisanja i objavljivanja, taj da se zabašuri stvarno porijeklo vladara i stanovništva ovijeh našijeh krajeva i kako bi se razsrbio i ovaj prostor. Drugim riječima rečeno, kako bi se napravio genocid nad Srbima brišući nas ih istorije kao narod i dovodeći u pitanje naše postojanje.
Opširnije: Razsrbljavanje Srba putem “naučnih” radova
Br. 45/18 – 10. novembar 7527 (2018)
SRPSKA GLAGOLjICA U MOSKVI PREDSTAVLjENA ZA HRVATSKU
Vlada Republike Srpske Krajine u progonstvu je zaprepašćena činjenicom, da se povjest (istorija) evropskih naroda krivotvori i to uz puno angažovanje najviših državnika i najviših stručnjaka svetske kulturne baštine - u svakoj državi. Primer za to je i otvaranje Izložbe „Hrvatska glagoljica“ u Zagrebu, Hrvatska – od 6. do 15. novembra 7527 (2018) godine. Gradonačelnik Zagreba, Milan Bandić, boravio je ovih dana u Moskvi, gde ga je odlikovao ruski predsednik Vladimir V. Putin. Tom prilikom je Bandić obavestio ruske državnike o Izložbi „Hrvatska glagoljica“ u Zagrebu i niko nije, ni u Rusiji, ni u drugim zemljama, objavio istinu – da je reč o srpskom jeziku i srpskom pismu (glagoljici). Nažalost, savremena svetska nauka o srpskom jeziku ne sadrži istinu i ne beleži da je današnji službeni i književni jezik u Hrvatsko samo srpski jezik, kao što je to i u Bosni i Hercegovini i u Crnoj Gori (ne postoje jezici: hrvatski, crnogorski i bosanski). U Hrvatskoj je objavljeno i to da i u ruskim arhivama u Petrovgradu, u Rusiji, piše da je srpska glagoljice od 13. do 16. stoleća Nove ere - „glagoljica hrvatskog naroda“. Deo tog hrvatskog teksta navodimo:
Opširnije: Srbska glagoljica u Moskvi predstavljena kao hrvacka
Prođe još jedan teror izborne demokratije. Prebrojavaju se mrtvi i povrijeđeni, i vrši se novo pregrupisavanje uvijek istih ljudi u vrhu u nove neisprobane varijante jahača naroda. Svi se vraćamo lagano svojoj svakodnevnici nakon učestvovanja u još jednoj grandioznoj grupnoj cirkuskoj predstavi punoj šarenila i davljenja.
Diktatura izbora je osmišljena od strane režima stvarnih vladara svijeta koje niko nikada ne bira na izborima, oni nisu promjenjljiva kategorija, nego stalna i uvijek su na vrhu piramide. Smisao prečestih izbora je u stvari taj da se razbija kontinuitet svake vlasti i time usporava razvoj okupiranog društva, trošeći pare na izborni proces, umjesto na nešto od veće koristi narodu, kao što se i čestim izmjenama vlasti smanjuje opasnost da se neko čvršće ustoliči na vlast, pa da se otrgne kontoroli i prestane plaćati harač i davati svoje stanovništvu kao danak u krvi.
Mnogi će se iznervirati na naslov, ali postoji nada da kada se ovaj tekst pročita da će svako ko ga je razumio naći smisao i opravdanje za baš ovakav naslov.
Neće ni Srbijanci da budu Srbi, hoće da su Rašani i Raseni. Da li je to izvorno njihova ideja, ili je neko ubacuje mimo naše volje, je posao za novinare istraživače, tj. špijune. Ali je činjenica da se kroz obrazovni sistem ubacuje upravo ta ideja o prvoj srbskoj državi koja nije prva i koja se uopšte ne zove po imenu naroda koji ju je osnovao.
Ras je u stvari Rus, kao što je u nekim zapisima Sorb u stvari Serb ili Sirb. Česte su međusobne zamjene samoglasnika među suglasnicima. Ali za razumijevanje smisla neke riječi najvažnije je obratiti pažnju na suglasnike. Srbi i Rasi su nekada bili jedan te isti narod istog ili veoma sličnog jezika, zavisno od kraja iz kojeg su i od blizine drugog naroda sa kojim su u dodiru ili se izprepliću. Kao recimo što se sada razumiju i slične su genetike Dalmatinci i Šumadinci.
U komunističkom „režimu diktature proleterijata“, za kojeg neki Srbi tvrde da je bio antisrbski, smo na časovima srbsko-hrvackog jezika svi redom učili srbsku epsku poeziju. I to junačku, uglavnom, koja je razvijala i održavala u nama slobodarski duh.
Doduše učili smo samo tekstove pjesama. Dijela sa guslanjem koje uvijek prati ovu poeziju se nijesmo doticali. Zato možda ovi neki Srbi sada govore sve najgore protiv komunista, jer nam komunistički diktatori nijesu davali da guslamo na časovima jezika, pa čak ni na časovima muzičkog vaspitanja.
Ko je na mreži: 70 gostiju i nema prijavljenih članova
