Potkradanje i rasrbljavanje

Slobodan Jarčević: Bespuća hrvatskog povjesničara Tolje

U hrvatskim društvenim naukama se uveliko neguje protivsrpstvo, ono čiji su koreni iz vremena okupatora na srpskim zemljama – Austrije, Austrougarske, Mletačke Republike, Turske, Mađarske, Bugarske, Albanije, Italije i Nemačke. No, danas, iskrsavaju istine o tom negovanom okupatorskom protivsrpstvu. Izučava se srpsko stradanje – od Srednjeg veka do naših dana. To čine samonikli pravoslavni Srbi, ali, sve češće, i oni čiji su preci, okupatorskim merama, islamizirani i katoličeni, te prozivani Turcima, Bošnjacima, Hrvatima...

I jedni i drugi (umesto da to čine državn ustanove) razobličavaju sve okupatorske protivsrpske mere. Jedna od njih je ostavila najbolnije tragove na srpskom tkivu. Bilo je to prebacivanje srpskih grupa u druge narode: Makedonce, Šiptare, Hrvate, Bošnjake, Rumune, Mađare... Iskrsavanje istine o tome je uznemirilo hrvatske državnike i hrvatske naučne ustanove, te se u Hrvatskoj pokušava dokazati – da Srbi nisu prisiljavani na katoličenje i uključivanje u hrvatsku narodnost. U svom povjesnom (istorijskom) bespuću, hrvatski povjesničari, unose i besmislicu, da Srbi ne mogu biti katolički vernici. A pošto je ova nakaradna predstava (Srbin nije katolik), izgrađivana od okupatorskih ustanova u prethodnim stolećima, a u obe Jugoslavije nije naučno osporavana, kod mnogih čitalaca će tvrdnja da katolik ne može biti Srbin ostaviti utisak ispravnog naučnog utemeljenja.

Pročitajte cijeli dokument na ovoj vezi.

• Prethodni
• Sledeći