Književnost

Pavle Solarić

(Bjelovar, 1779 – Venecija, 1821)

Srpski lingvista, geograf, arheolog, prosvetitelj i pesnik, rođen u svešteničkoj porodici, u mestu Velika Pisanica kod Bjelovara. Gimnaziju je pohađao u Zagrebu i Sremskim Karlovcima. Studije započete u Zagrebu svršava 1803. godine. Po završetku studija odlazi u Italiju, gde se prvenstveno posvećuje pisanju i naučnom radu.

Uspešno se bavio prevođenjem[ sa francuskog, nemačkog i italijanskog. Zalagao se za svetovno obrazovanje Srba i, uz Dositeja Obradovića i Atanasija Stojkovića, smatra se najvećim prosvetiteljem svoga doba.

Godine 1804. je napisao „Novo graždansko zemljopisanije“ – prvu geografiju na srpskom jeziku – koja je imali veliki odjek u ondašnjem srpskom društvu i kulturi.
Zbog negativne kritike njegove poezije od strane Jovana Skerlića, Pavle Solarić biva zaboravljen i nepoznat široj čitalačkoj publici sve do kraja dvadesetog veka kada njegove pesme bivaju objavljene u knjizi koju je priredio Zdravko Krstanović. Ponovno interesovanje za Solarićevu poeziju je pokrenuo Milorad Pavić svrstavši je u predromantizam. U arhivu SANU nalazi se zaostavština Pavla Solarića.

Vikipedija